O 14 de marzo de 2008 chega aos cines a película galega Pradolongo, cunha distribución bastante comedida e unha impresionante promoción, na que o director e actores do filme percorreron toda a xeografía galega dando a coñecer a súa obra, gañando case un a un os máis de 60.000 espectadores que conseguiron levar aos cines.
O 9 de decembro saíu en DVD e Blu-ray (primeira película galega en editarse en tal formato).
E hoxe, 31 de marzo de 2009, Pradolongo vai emitirse la TVG, e agardo que sexa todo un éxito pero non podo evitar sentirme coma un parvo por ter mercado a película en DVD no Nadal. ¿É ese o apoio que queren dar ao cine galego? ¿Matar as fiestras de protección das películas para que a xente pase de velas en sala grande e só teña que agardar un ano para velas en aberto en televisión?
Despois anuncian que na súa primeira semana Los muertos van deprisa só fai 37.000 euros en taquilla con 48 copias, que van en descenso (falan de 15.0000 eurso na segunda semana), e para min a cousa ten unha clara explicación: o seu público potencial ve os actores que integran o reparto, recoñéceos da TVG, e pensa que non paga a pena ir ao cine a ver a película porque en poucos meses caerá de balde na pequena pantalla.
Entendo que hai que estreitar a fiestra entre o cine e o DVD, porque así aprovéitase o tirón promocional, pero entre o DVD e a televisión en aberto ten que pasar 1 ou 2 anos, pois o normal é contar con pasos intermedios (Taquilla de Digital+, canle temática de satélite…) e non liberala nun trimestre, pois iso é un desprestixio para o cine. ¡Nin a película das Spice Girls (que pasou do cine ao DVD en pouco máis dun mes) saíu tan rápido en televisión!
De todos os xeitos, agardo que esta noite Pradolongo rache con todo e lidere as audiencias en Galicia con rotundidade.
ACTUALIZACIÓN (1-4-2009): As audiencias de onte foron boas:
– “Alalá”: 16.3% e 132.000
– Cine: “Pradolongo”: 20% e 190.000
– Cine: “Vinganza roxa”: 14.1% e 69.000
A película superou en audiencia ao programa que a precedeu, polo que non funcionou por arrastre senón polo propio interese xerado.
