Manolo Bragado estivo este sábado en Melide, e sorprendeume destacando no seu blogue a singularidade dos ricos:
“A lúa dos Everglades”: presentación en Melide
Esta mañá presentamos no concello de Melide A lúa dos Everglades, a novela de Xesús Manuel Marcos gañadora do Certame de narrativa Terra de Melide 2007. Quedei abraiado pola intervención de Socorro Cea, a alcadesa do BNG, que soubo contextualizar a presentación na tradición da edición de Terra de Melide o 7 de xuño de 1933 por parte dos membros do Seminario de Estudos Galegos e de Ánxel Casal (que xa ten rúa en Melide, dende o pasado mes de agosto), ademais de amosarse moi agarimeira co traballo da editorial. Grazas, moitas grazas.
Na súa intervención Marcos alternou a lectura de fragmentos [moi ben escollidos] da novela con algúns comentarios sobre eles. Quedei na libreta con estas notas das súas palabras:
- “O tema da emigración, paradoxicamente, foi pouco tratado na literatura galega”.
- “A novela abrolla no tempo e na distancia, que non se mide en espazos, senón, como sinala o poeta Xoán Neira, en sentimentos”.
- “Os personaxes da novela percorren as rúas de Bos Aires, Madrid ou Miami, mais co seu espírito percorren os vieiros dun pasado inesquecible. […] A droga máis dura que coñecen: a súa Terra”.
- “Cada emigrante recende a pan e maila terra mollada”.
- “Os Tamara son a melodía da distancia”.
Culminamos a presentación cun pouquiño de empanada e queixo, adozado con melindres e eses “Ricos” (únicos) de Melide, dos que trouxemos un par de bolsas para Vigo.
Paréceme caralludo que o Premio Terra de Melide puidese dar pé a unha reivindicación dos ricos, que agardo que fosen ben dixeridos en Vigo. Eu sempre fun máis defensor dos melindres, pero hai que recoñecer que o doce máis exclusivo de Melide son os ricos, e están en perigo de extinción (pero non deixedes de comelos por iso, ¿eh?).
Debe estar conectado para enviar un comentario.