II Foro Internacional de Espazos para a Cultura

Hai uns minutos rematou na Cidade da Cultura a segunda edición do Foro Internacional de Espazos para a Cultura, no que tiven a honra de participar na mañá do...

Susan Hazan amosounos como sería a visita virtual polos Israel Museum

Hai uns minutos rematou na Cidade da Cultura a segunda edición do Foro Internacional de Espazos para a Cultura, no que tiven a honra de participar na mañá do xoves, e que resultou nun encontro moi enriquecedor no que representantes principalmente de museos de todo o mundo daban a súa visión sobre o uso que teñen que facer da tecnoloxía.

Agradoume ver que o debate de se a Internet é unha ameaza que resta valor aos contidos dos museos esmoreceu, e agora están a buscar usos das tecnoloxías nos museos (mediante interactivos, códigos QR, NFC…) mentres que dende a Rede están a ofrecer dende visitas virtuais ata exposicións paralelas, o que contribúe á difusión e popularización da Cultura, que é a finalidade última de todos estes esforzos. Os museos non son un fin, son un medio, e cando antes o entendan algúns, máis se beneficiará a sociedade.

Eu compartín mesa con Susan Hazan, que só provocou envexa [icon icon=”0034.png”][/icon] ao amosar a magnitude do Israel Museum (81.000 m2 de nada e con pezas tan insignificantes como os Manuscritos do Mar Morto) e o bo trato que teñen por parte de Google (que permite percorrer todo o museo coa tecnoloxía de Street View e visualizar as pezas en alta resolución a través do Google Art Project); mentres que Francisco Fuco Doménech dos Museos Científicos Coruñeses falou dalgúns dos seus proxectos na Rede como as webs das exposicións de O asombro de Mr. Darwin e Eureka!, e o novo e-Museo, amosando o moito que pode facerse con poucos recursos grazas ás posibilidades da Rede. Dúas faces totalmente distintas de cómo pode estar un museo na Internet.

Merete Sanderhoff fixo unha firme defensa das licenzas Creative Commons

Pero tras seguir a meirande parte dos relatorios, con participantes máis ou menos brillantes e provocadores, eu quedaría coa intervención final de Merete Sanderhoff (da Galería Nacional de Dinamarca), quen fixo unha firme defensa das licenzas Creative Commons, dando a entender que é a súa mellor estratexia para difundir os contidos dos museos e aproveitar o uso que fagan dos mesmos os usuarios. Dende a súa institución apostan seriamente por proxectos como Wikimedia, buscan colaborar con outros organismos que sigan a mesma filosofía en proxectos conxuntos e incluso lembrou unha interesante reflexión: as investigacións non deben rematar na Wikipedia, senón comezar alí, e enriquecerse a través das ligazóns que inclúen os artigos citando as súa fontes. Algo que estaría ben que tivesen moi en conta os profesores de ensino secundario á hora de formar aos cidadáns do futuro.

Comentarios

Chíos e rechouchíos

ENTRADAS RELACIONADAS