Estamos ante unha semana de grandes perdas, aínda que só unha era a agardada con inquedanza. Falo de que a serie de televisión Perdidos (Lost) chega á súa fin, e tras moitos rumores, finalmente Cuatro confirmou que vai a emitir dignamente o dobre episodio final.
O episodio emitirase con media hora de retraso con respecto da edición norteamericana para permitir un correcto axustes dos subtítulos, de xeito que poderemos ver os episodios subtitulados en español, o que vai traer consigo unha vantaxe adicional: quedaremos sen os cortes publicitarios norteamericanos, de xeito que a única pausa en España durará 2 minutos e será entre os dous episodios que comezarán a emitirse ás 6:30 horas.
A min paréceme un pouco bestia que Cuatro comece unha programación especial dedicada a Perdidos ás 2:30 horas, pois entendo que o máis racional é madrugar para ver o episodio final, e non quedar a noite en vela, pois non esquezamos que a emisión será xa o luns, ou sexa, un día laborable.
Amais, dedicar 4 horas á serie antes da emisión do seu final pode cansar, e facer que así un non goce da fin da serie coma debería. Incluso supoño que moita xente optará por gravar o episodio para velo a unha hora mellor, ou incluso agardar a descargalo pola Rede para poder gozar dunha versión en alta definición. Cadaquén que faga o que queira, pero penso que o mellor sería seguir o episodio a través de Cuatro, especialmente se temos un audímetro na casa, xa que o éxito da velada podería animar a outras canles a facer cousas semellantes en futuras series de culto.
Non creo que haxa moita xente en números absolutos vendo o episodio por Cuatro, pero agardo que a súa cota de audiencia sexa a mellor da historia da canle (non creo que a xente teña moitas outras cousas importantes que ver ás sete da mañá).
Tras aplaudir a iniciativa de Cuatro, non podo deixar de ter moito medo ante o que promete ser unha grandísima decepción, xa que os últimos episodios que vin de Perdidos dan a entender que en realidade non van resolver as incógnitas que temos dende o comezo da historia, e simplemente van desenvolver a trama en curso. Así pois, únome á ameaza que un frikazo lanza aos guionistas da serie:
Pero comecei esta entrada falando de perdas en plural, porque estes días tamén tivemos que dicir adeus a un músico chave para entender o heavy metal. Aínda que as xeracións actuais non o coñezan ben, coido que Ronnie James Dio merece unha pequena homenaxe, de aí que remate lembrando o comezo da película de Tenacious D: The Pick of Destiny, onde o propio Dio facía un cameo impresionante:
